Του Νίκου Λακόπουλου
Ο πολιτικός σεισμός που αποδόθηκε στον… καύσωνα την Κυριακή της 9ης Ιουνίου 2024 έκανε τα τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, να χάσουν τα λόγια τους, αλλά οι αρχηγοί δεν πρόλαβαν να διορθώσουν τους λόγους τους και μιλάνε για νίκη.
Η Νέα Δημοκρατία έχασε 800.000 ψηφοφόρους, ο ΣΥΡΙΖΑ 700.000 και πλέον το πολιτικό σύστημα δεν διαθέτει ούτε ένα κυρίαρχο κόμμα, κανένα πολιτικό ηγέτη που να εκφράζει την σχετική -έστω -πλειοψηφία με πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης -που θάπρεπε να ζητήσει να κριθεί σε νέες εκλογές.
Το χαστούκι που δέχτηκε πρώτα ο Μητσοτάκης και ύστερα ο αιθεροβάμων -και μετά τις εκλογές- Στέφανος Κασσελάκης είναι μήνυμα μιας πολιτικής κρίσης που οδηγεί σε ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού με ραγδαίες εξελίξεις τον επόμενο χρόνο -καθώς τρία χρόνια με μια αποδυναμωμένη κυβέρνηση είναι απελπιστικά πολλά.
Κλίνατε δεξιά
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με ένα ανασχηματισμό θα επιχειρήσει μια στροφή στα δεξιά του όπου βρίσκεται ο κερδισμένος των εκλογών Κυριάκος Βελόπουλος, αλλά και ένα νέο “φρούτο” από το μέλλον η Αφροδίτη Λατινοπούλου που ανησυχεί για τους λαθρομετανάστες, τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών, τη ασφάλεια και τον κίνδυνο για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια.
Αυτή η στροφή που μπορεί να επιτρέπει σε άλλα κόμματα να αναπνεύσουν στο χώρο του “Κέντρου” μπορεί να είναι και το τέλος του Κυριάκου Μητσοτάκη που κατάφερε να χτίσει πάνω στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ένα κόμμα σούπερ-μάρκετ που άρχιζε από πρώην στελέχη του ΛΑΟΣ και έφτανε στο “Προοδευτικό Κέντρο” -όπως ο ίδιος έλεγε- γιατί μάλλον υπάρχει και “Αντιδραστικό Κέντρο”.
Το ποσοστό που συγκεντρώνουν η Ελληνική Λύση, η Νίκη, η Φωνή Λογικής, οι Πατριώτες με άλλα μικρότερα κόμματα πλησιάζουν το 20% -χωρίς να υπολογίζουμε την “πατριωτική”και “λαϊκή δεξιά” που βρίσκεται στη Νέα Δημοκρατία και δεν ακολουθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η αδύνατη ανασύνθεση της “Παράταξης”
Ο μεγάλος ηττημένος στις εκλογές είναι η Νέα Αριστερά, ένα κόμμα νοσταλγίας που προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και οι εκπροσώποι του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξέφραζαν το 40% -με την Έφη Αχτσιόγλου- αλλά εκτός ΣΥΡΙΖΑ παίρνει 2% -ποσοστό μικρότερο από το ανθεκτικό Mέρα 25 του Γιάνη Βαρουφάκη.
Κι όμως αν αθροίσουμε τα δυο κόμματα με το Κόσμο του Πέτρου Κόκκαλη και την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου ένας χώρος που φτάνει το 10% συγκροτείται στην Αριστερά, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ κατακερματισμένος με άγνωστο μέλλον.
Αθροίζοντας όλα αυτά τα ποσοστά με το 15% του ΣΥΡΙΖΑ και το 13% του ΠΑΣΟΚ φτάνουμε σε ένα 48% της ‘Δημοκρατικής Παράταξης” που δεν θα υπάρξει ποτέ σε ένα ενιαίο κόμμα. Άρα η “ανασύνθεση” της παράταξης με βασικό μοχλό τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ προϋποθέτει το ένα κόμμα να κατασπαράξει το άλλο.
Το μεγάλο κόμμα της αποχής
Και πάλι αυτό δεν φτάνει -αν και πλέον τα ποσοστά των δύο κομμάτων ξεπερνούν το 28% που πήρε η Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές. Ένας φορέας που θα διεκδικήσει ξανά την κυβέρνηση δεν θα πρέπει να συσπειρώσει μόνο τη “δημοκρατική παράσταση”, αλλά να αποσπάσει και ψήφους από τη Δεξιά Παράταξη.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κινδυνεύει από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ -που μπορεί να βρίσκονται σε νέα διάσπαση- αλλά μάλλον από ένα νέο πολιτικό φορέα που δεν θα αντλήσει δυνάμεις μόνο από τα υπάρχοντα κόμματα, αλλά κυρίως απο τον χώρο της αποχής.
Οχτακόσιες χιλιάδες που έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία και εφτακόσιες χιλιάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με άλλους τόσους που αποχώρησαν από το 2015 μέχρι προχθές είναι ένα ολόκληρο κόμμα που δεν αναζητά μόνο πολιτική έκφραση, αλλά και έναν πολιτικό ηγέτη.
Που μάλλον δεν είναι ο Μητσοτάκης, ο “Στέφανος” ή ο Νίκος Ανδρουλάκης τους οποίους ο κόσμος αποδοκίμασε. Η πολιτική κρίση έρχεται και η λύση δεν βρίσκεται στα σημερινά κόμματα.
“Το μήνυμα ελήφθη”, όπως θάλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά θα χρειαστεί ο ψηφοφόρος να στείλει -με περισσότερες οδηγίες- ένα νέο μήνυμα.
