Του Ιωάννη Δαμίγου
Αυτοί που αποφασίζουν και κινούν τα νήματα της εξουσίας, την εμπορική και οικονομική τους δηλαδή διαφύλαξη και αύξηση των περιουσιακών τους δόλια κεκτημένων, σπανίως εμφανίζουν τα ονόματά τους δημόσια. Διαφυλαγμένοι οι ίδιοι από το προστατευτικό τους περίβλημα, αυτό των μισθωμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ, ανώτερων δηλαδή υπαλλήλων τους.
Με τα οικονομικά αδιέξοδα, δημιουργία της πλεονεξίας και απληστίας που τους ορίζει, έχοντας ευτελίσει εξαγοράζοντας ή υποτάσσοντας όπως και τους πλέον ατίθασους δήθεν πολιτικούς, ξεμένουν ακόμα και από σοβαροφανείς εκπροσώπους. Οι ελάχιστοι κάποιοι υποταγμένοι, μη μπορώντας να συνεχίσουν μέχρι τέλους την απαξίωση, αρκούνται σε κάποιες προσφερόμενες θέσεις παροπλισμένοι πλέον, μια και οι “υποχρεώσεις” δεν τελειώνουν, σε προσπάθεια όποιας διάσωσης, αν.
Αυτοί που απέμειναν προς χρήση, άχρηστοι όλοι μηδενός εξαιρουμένου, δεν είναι άλλοι από τους πρόθυμους αλίμονο, προχειράνθρωπους. Αποτυχημένοι πολιτικάντηδες, δευτερότριτοι παρατρεχάμενοι κομματικοί δούλοι, ταλαίπωροι ετών στην ανυπαρξία και στην γραμματειακή υπαλληλία, διαγκωνίζονται και διαγωνίζονται αναμεταξύ των για προεδρικούς θώκους οι μεν και για διατήρηση αυτών οι μέχρι πρότινος νεοεμφανιζόμενοι δε. Σε εμφανή προσπάθεια συμπλήρωσης κενού, με σαφή έλλειμμα ειδικού βάρους οι προχειράνθρωποι, υπόσχονται αλίμονο, τι άλλο τους έχει απομείνει, αλλαγές, αύξηση ποσοστών, σταθερή ανοδική πορεία και πνεύμα συνεργασίας, ναι μεν αλλά, όσο αφήνει το λουρί ο απροσδιόριστος και άγνωστος εργοδότης. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο, η παρουσία, η εμφάνιση, πολλών και ακατάλληλων μνηστήρων, ένα συνονθύλευμα προχειρανθρώπων, που διασύρει ακόμα περισσότερο την ήδη προβληματική άσκηση πολιτικής. Και που είναι ικανοί να πράξουν το ό,τι, προκειμένου να λάβουν το χρίσμα του αρχηγού, σε πεπερασμένα κόμματα που κανείς λογικός ή έντιμος θα επιχειρούσε. Χωρίς να ξεφεύγει από μια υγιή σκέψη , πως ίσως αυτός να ήταν ο στόχος των εργοδοτών εξ αρχής, η απαξίωση δηλαδή με το ζόρι της ασύμφορης ενασχόλησης με την πολιτική των πολλών.
Συνεχίζουμε και θα πορευόμαστε έτσι χωρίς πρόγραμμα όπως πάντα, με μια επιπλέον δικαιολογία, αυτή της μη απαίτησης από προχειράνθρωπους με ημερομηνία λήξης. Άλλωστε όλη αυτή η πρόθεση για ανάληψη δήθεν αρχηγίας, δεν προσβλέπει σε κάτι άλλο παρά στην ένδειξη πιστής υπηρεσίας υπέρ των άγνωστων αρχόντων και των χρεωμένων ολιγαρχών “και γιατί να κρύψωμεν άλλωστε”.
Πρόχειρη χώρα, πρόχειρη εξωτερική και εσωτερική πολιτική, πρόχειρη ζωή και σαν να μην έφταναν αυτά, έχουμε και μια πλειάδα προχειράνθρωπων να υποστούμε. Και εμείς παραμένουμε πρόχειροι στις λογής επιλογές των μεγαλοεργοδοτών του τόπου, που πρόχειρα με την σειρά τους μας έχουν παραπέμψει στις ορέξεις των προχειρανθρώπων των.