Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Το σκληρό τέλος μιας βεντέτας

Tου Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε τρεις βουλευτές στην Β’ Αθήνας. Αλλά ο ένας από αυτούς δεν ήταν ο  Μιχ. Χρυσοχοίδης, που ήταν τρίτος στο ψηφοδέλτιο. Τον εκπαραθύρωσε η πρόεδρος του κόμματος για να αφήσει την έδρα της Αχαΐας στον πανεπιστημιακό Θ. Παπαθεοδώρου – που δεν ήταν και από τους πιο φανατικούς του νόμου Διαμαντοπούλου, με την οποία  η Φώφη συνυπήρξε στο υπουργείο Παιδείας.

Η στάση ενός πανεπιστημιακού σ’ ένα νόμο παλαιότερα μπορεί να  είναι λόγος να τον κόψεις από βουλευτή;  Ίσως όχι. Ο Χρυσοχοΐδης όμως δεν είναι;  Χίλια κουσούρια έχει ο Μιχάλης αλλά το πολιτικό βεληνεκές του  ξεπερνάει πολύ τον  Παπαθεοδώρου. Δεν έχουν και πολλούς στη Χαρ. Τρικούπη με το εκτόπισμα του πρώην υπουργού και πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.  Εκεί όπου βοούν τα καταχρεωμένα γραφεία ότι αυτό το τελευταίο τον έφαγε. Ότι υπήρξε  γραμματέας. Αλλά όχι από μόνο του. Το θέμα ήταν ότι διαδέχθηκε τον Κώστα Λαλιώτη. Για την ακρίβεια του πήρε τη θέση. Λίγο μπερδεμένο; Έτσι είναι τα Πασοκικά, γι’ αυτό ας το ξεμπερδέψουμε.

Στο έκτακτο  συνέδριο του ΠΑΣΟΚ  το 2001  ο Κώστας Λαλιώτης αναδείχθηκε τροπαιούχος. Πήρε την πρώτη θέση στην ψηφοφορία για την Κεντρική Επιτροπή και  δικαιωματικά τη θέση του γραμματέα της. Αλλά δεν τη χάρηκε. Κάποια στιγμή ο Κ. Σημίτης  του ζήτησε να την αδειάσει, για να την δώσει στον θριαμβευτή της εξάρθρωσης της 17Ν.

Ο Λαλιώτης το πήρε βαριά και αποχώρησε οριστικά από την ενεργό πολιτική. Αλλά για ένα φεγγάρι οι δικοί  του αποκαλούσαν τον Χρυσοχοΐδη ‘υβρίδιο του Μίλερ’– του τότε αμερικανού πρέσβη.

Η μυθολογία της εποχής ήθελε την εσπευσμένη αντικατάσταση του Λαλιώτη ως μέρος των χειρισμών για την παράδοση της ηγεσίας από τον Κ. Σημίτη στον Γ. Παπανδρέου. Την ιδέα ευλογούσε ο αμερικανικός παράγοντας  που  δεν εμπιστεύονταν τον Λαλιώτη να διαχειριστεί τη διαδοχή – ειδικά με όσα έλεγε νωρίτερα για τις επεμβάσεις στη Σερβία.

Ο Σημίτης το ανέθεσε στον Χρυσοχοΐδη. Με τον Νίκο Θέμελη και τον Χάρη Παμπούκη -από την πλευρά του Παπανδρέου- οργάνωσαν την αναίμακτη  αλλαγή σκυτάλης.  Ανάμεσα στον Λαλιώτη και τον Χρυσοχοίδη όμως άνοιξε μια βεντέτα που δεν έκλεισε ποτέ.

Με το φωτοστέφανο του γραμματέα ο Χρυσοχοΐδης αναδείχθηκε στέλεχος πρώτης γραμμής. Κάποιοι  τον ανέφεραν και ως δελφίνο και εν πάση περιπτώσει ήταν  μονίμως στο ρετιρέ του ΠΑΣΟΚ.

Η εντιμότητα να παραδεχθεί ότι δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο– όπως και όλοι οι άλλοι δηλαδή, αλλά δεν το έλεγαν- τον έβλαψε.   Στις προτελευταίες εκλογές έμεινε εκτός Βουλής, παρά την ισχυρή επιρροή του στη Β Αθήνας. Και η 20η Σεπτεμβρίου ήταν η  τελευταία ευκαιρία του να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του στην ενεργό πολιτική – με το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον. 

Παρ’ όλα αυτά η Φώφη του στέρησε την ευκαιρία. Κακή διαχείριση στελεχιακού δυναμικού εκ μέρους της;. Όχι ακριβώς. Λένε ότι το κλείσιμο του δρόμου προς τη Βουλή, απλώς ικανοποίησε τον Κώστα Λαλιώτη  που είχε ενεργό παρασκηνιακό ρόλο σ αυτές τις εκλογές. Κάτι σαν ρεβάνς.

Προφανώς η  Φώφη άσκησε δικαίωμα  και προς τιμήν της είχε  ξεκαθαρίσει από την αρχή ποια έδρα θα κρατήσει. Η ουσία είναι ότι το ΠΑΣΟΚ έχασε έναν ακόμη από τη γενιά των εκσυγχρονιστών και πρώτο όνομα στην πολιτική κονίστρα .

Αν έπρεπε να τον χάσει για να αποχρωματιστεί από κάτι, γιατί τον έβαλαν στο ψηφοδέλτιο;  Και αν τον έβαλαν γιατί κάτι είχε να συνεισφέρει, γιατί τον έκοψαν; Αυτή είναι η πολιτική.