Tου Κώστα Παπαθεοδώρου
Παράξενοι και αμήχανοι καιροί. Μέρες στις οποίες κλείνει, επιτέλους, το μεταπολιτευτικό σύμπλοκο, παραχωρώντας βίαια και επώδυνα τη θέση του στο μεταπολιτικό σύστημα εξουσίας όπου οι (καθ` ευημισμό) ελίτ έχουν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Και τις χαρακτηρίζω κατ` ευφημισμό ελίτ, διότι στις τάξεις τους ευδοκιμούν “αποτυχειρηματίες” που λυμαίνονται εκ του ασφαλούς το δημόσιο χρήμα με την απόκτηση κρίσιμων εθνικών υποδομών,όπως λιμάνια, αεροδρόμια, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, αυτοκινητόδρομοι, που εν τέλει αποτελούν και φυσικά μονοπώλια και εν τέλει, πυλώνες επί των οποίων θα έπρεπε να στηριχθεί η ανάπτυξη και να ελεγχθεί η αισχροκέρδεια…
Εθνικές υποδομές- κάποτε ρυθμιστές της ελεύθερης αγοράς που με την παρέμβασή τους καθόριζαν την καθημερινότητά μας – σήμερα αποτελούν ιδιοκτησία ραντιέρηδων που συγκροτούν καρτέλ και ορίζουν τις τιμές, παραβιάζοντας ακόμη και αυτούς τους κανόνες του (καπιταλιστικού) ανταγωνισμού…
Καρτέλ παντού: σε ενέργεια, τρόφιμα, διόδια, εισιτήρια, δίδακτρα, νοσήλεια. Καρτέλ ακόμη και στη σκέψη και τη νόηση…
Η Ελλάδα των αρπακτικών και της αρπαχτής! Επιστροφή στο τριτοκοσμικό παρελθόν της.
Όπως τότε έτσι και τώρα, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες- μαγαζάτορες δηλαδή- για να επιβιώσουν αναγκάζονται να καταφεύγουν σε τοκογλύφους, φωτεινά μυαλά να μένουν εκτός πανεπιστημίων γιατί η οικογένεια δε μπορεί να σηκώσει το βάρος των σπουδών και ασθενείς που συνωστίζονται στους διαδρόμους των νοσοκομείων αναμένοντας να τους πάρει η σειρά για εγχείρηση. Και κάποιοι από αυτούς πεθαίνουν, περιμένοντας…
Οτιδήποτε δημόσιο, συστηματικά λοιδωρείται και απαξιώνεται ώστε να περιέλθει στα κοράκια που τρέφονται με πτώματα. Νόμοι, Αρχές και Κανονισμοί καταπατούνται καθώς σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό Μητσοτάκη το Σύνταγμα είναι «ζωντανό», «αυτοποιητικό», «προσαρμόζεται». ..
Αυτή είναι εν ολίγοις η κατάσταση στην Ελλάδα. Σε μια χώρα που ζει την εποχή των τεράτων καθώς «το παλιό πεθαίνει και το νέο αδυνατεί να γεννηθεί…”
Δεν θα ασχοληθώ με τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη που και οι ίδιοι οι Δεξιοί πλέον ανοικτά και δημόσια οικτίρουν για το κατάντημά της. Ο Μητσοτάκης ότι ήταν να δώσει το έδωσε, ή ακριβέστερα, ότι ήταν να πάρει το πήρε…
Θα εστιάσω στα κόμματα που σφετερίζονται το όνομα της Αριστεράς: ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-ΜΕΡΑ25-ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ…
Όλοι αυτοί που εκόντες- άκοντες έφεραν την καταστροφή στη χώρα, την Αριστερά στην ανυποληψία και τους Έλληνες στη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια…
Για να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση απαιτήθηκαν 15 χρόνια οικονομικού στραγγαλισμού. Την περίοδο αυτή εφαρμόστηκαν δοκιμασμένες τακτικές των Chicago Boys του διαβόητου Milton Friedman. Να θυμίσω ότι από τη δεκαετία του `50 η CIA πειραματιζόταν με τη μέθοδο του ηλεκτροσόκ σε υγιείς ανθρώπους με στόχο την ολική απώλεια της μνήμης τους. Αυτό που την ενδιέφερε ήταν το σβήσιμο της συνολικής μνήμης ενός λαού. Η μεθοδολογία εξελίχθηκε από τον Φρίντμαν (καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και πατέρα της θεωρίας του Νεοφιλελευθερισμού) και πρωτοεφαρμόσθηκε στη Χιλή μετά την πραξικοπηματική ανατροπή του Αλιέντε.
Τα Chicago Boys μετέτρεψαν τη σοκαρισμένη κοινωνία της Χιλής σε πειραματόζωο για την εφαρμογή του άκρατου Νεοφιλελευθερισμού. Επειδή είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα, ήδη από το 1996 οι πραίτορες του ΔΝΤ, υιοθέτησαν με θέρμη τη θεωρία του σοκ διαπιστώνοντας ότι : «οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλειας, προστασίας) αλλά, αν συμβούν ταυτόχρονα πολλές αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ανεπίγνωστο αλλά ισχυρό αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας».
Και αντί για ψυχοφάρμακα χρησιμοποιούν ως εργαλείο πειθούς τη διαφθορά ενστερνιζόμενοι ότι: «η διαφθορά των πάντων είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται και πάντως ευθύνεται για την όποια αποτυχία».
Αυτή ακριβώς η τακτική εφαρμόστηκε και στους Έλληνες. Πολλοί από τους οποίους “είδαν ευκαιρίες μέσα από την κρίση” και έκαναν το κράτος λάφυρο, όπως ακριβώς συνέβη με την κατάρρευση του κομμουνισμού στο ανατολικό μπλόκ.
Κάποιοι άλλοι, πρόθυμοι και ικανοί που είχαν αποκτήσει κυβερνητικές δεξιότητες στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και γνώριζαν πως λειτουργεί το κράτος, προσέτρεξαν σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ παρέχοντας ακριβοπληρωμένες εξειδικευμένες υπηρεσίες.
Και φυσικά οι δημοσιογράφοι, που εξέλιξαν τεχνικές και δεξιότητες χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Μαζί με όλους αυτούς, συνταυτίστηκαν οι ταλιμπάν της συντηρητικής δεξιάς και οι ακραίοι πρώην ροπαλοφόροι και τηλεπωλητές της λαϊκής δεξιάς.
Αυτή η ετεροκλητή συμμαχία είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε της Ν.Δ. έκλεινε κάθε φορά το μάτι σε κεντρώους- νοικοκυραίους. Αυτή την παρασιτική ομάδα που κάθε φορά, λυγίζει σαν τα καλάμια ανάλογα με τη διεύθυνση του ανέμου…
Ιούνιος 2024. Παρακμή και σήψη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταρρέει και η αντιπολίτευση είναι σε απόλυτο σοκ. Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η κλεψύδρα αδειάζει και ο χρόνος τελειώνει…
Παρά την απαίτηση όσων- αρκετών διαπιστώνουν τα δραματικά αδιέξοδα ενός κόσμου που “χάνει και χάνεται” και απαιτούν λύση, οι αριβίστες της Αριστεράς, επανεμφανίζονται στο προσκήνιο ως κήνσορες και θεράποντες της Δημοκρατίας. Της Δημοκρατίας που βίασαν και της Αριστεράς που συνέθλιψαν.
Μαζί με αυτούς, σκάνε μύτη και νέοι Μεσσίες που αυτοαναφορικά σπεύδουν να δηλώσουν διαθεσιμότητα και “να αναλάβουν τις ευθύνες τους”. Όντως αίτημα των καιρών είναι το “μαζί”. Δημιουργική ασάφεια, όπως θάλεγε και ο Βαρουφάκης.
Όμως, μαζί με ποιον, πως και για που;
Ο καθένας εξ αυτών βλέπει τον ευατό του επικεφαλής του όχλου που θα ξαναπάρει τα σπαθιά και τα μαχαίρια για να τον επαναφέρει στην εξουσία…
“Ο χαμένος τα παίρνει όλα”, όπως λέει και ο στίχος του Αγγελάκα.
Αλλά αλήθεια, τι έχει απομείνει πλέον σε αυτή την έρημη χώρα;
Ούτε καν ο λαός της που φεύγει, γερνάει, πεθαίνει…
Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Οι θώκοι είναι ελκυστικοί και η ρεβάνς συνώνυμο της πολιτικής ματαιοδοξίας!
Δεν γίνεται έτσι και πάντως πλέον δεν υπάρχουν πρόθυμοι εκτός από τα “πρεζάκια” της εξουσίας που εθελοτυφλούν ότι με τον “Φασουλάκη” πάλι δικά τους θάναι…
Κοντολογίς, καταθέτω την άποψή μου υποστηρίζοντας τα ακόλουθα:
-Διάλυση των υφιστάμενων κομματικών σχηματισμών της Αριστεράς και ανασυγκρότηση από μηδενική βάση και δίχως τους μικρομεγαλισμούς των εκλογικών ποσοστών, που στο κάτω- κάτω είναι θλιβερά.
-Επανακαθορισμός της έννοιας της Αριστεράς και των ιδεολογικών προταγμάτων της.
– Παραδοχή των διδαχών της ιστορίας και της επικράτησης του Καπιταλισμού.
-Δημιουργία συμπαγούς κομματικού σχηματισμού, δίχως την ενσωμάτωση γραφικών (δήθεν) κινημάτων.
-Καθορισμός δημοκρατικών διαδικασιών εντός του νέου φορέα με διαρκή και συνεταγμένη λογοδοσία.
-Αποκλεισμός όλων των συνυπευθύνων της ελληνικής τραγωδίας. Ακόμη και αν αυτοί θεωρούν ότι η ιστορία τους “αδίκησε”, οφείλουν ως πράξη πατριωτισμού και γενναιοψυχίας να αυτοεξαιρεθούν και να προσφέρουν τις “καλές τους υπηρεσίες” σε ανθρώπους που θα διέλθουν ως αναστενάρηδες από το καμίνι της σημερινής ιστορικής συγκυρίας…
Σε αντίθετη περίπτωση, ακόμη και αν υπάρξουν συγκυριακές συνεργασίες, θα καταρρεύσουν στην επερχόμενη νέα οικονομική, κοινωνική και εθνική κρίση και θα παραχωρήσουν τη θέση τους στην επελαύνουσα ακροδεξιά…
Μπορεί πρόσκαιρα να ανακόψουν αυτή την (παγκόσμια) τάση, αλλά σύντομα θα βρεθούν σε νέα υπαρξιακά αδιέξοδα! Και χειρότερο από την επέλαση της ακροδεξιάς είναι η αδιαφορία των πολιτών έναντι της πολιτικής και της ιστορίας. Έξι τους δέκα πολίτες δεν πήγαν στις κάλπες. Και όλοι αυτοί δεν ήταν… κολυμβητές!
Κλείνω με ένα δραματικό ερώτημα: Αλήθεια, αν χρειαζόταν, πόσοι σήμερα θα έβγαιναν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τη μελαγχολική Δημοκρατίας μας;
Ο Κώστας Παπαθεοδώρου ειναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ