Του Ιωάννη Δαμίγου
Παρωδία εφιαλτικών διαστάσεων, ο ευτελισμός της πολιτικής. Έχουν βαλθεί να αποτρέψουν τον κόσμο από την ενασχόλησή του με τα κοινά, καθώς δεν τους βολεύει κάτι τέτοιο. Και επιδίδονται σε αυτό όπως μπορούν και με το παραπάνω, μην αφήνοντας περιθώρια για δεύτερη σκέψη. Δυστυχώς το “όλοι ίδιοι είστε” επιβεβαιώνουν καθημερινά οι αστείοι, όπως τους κατάντησαν οι εργοδότες τους, πολιτικάντηδες της καρέκλας και του βολέματος όπως, από το αήττητο τελικά σύστημα.
Πόσοι από δαύτους άλλαξαν θέσεις, υποχώρησαν και συμβιβάστηκαν ευθέως με το σύστημα και τα κελεύσματά του, απαξιώνοντας ρόλους και ελπίδες που τόσο γρήγορα πρόδωσαν και ξεπούλησαν για μια θέση επίτιμου στην γραφειοκρατική αποκατάσταση συμβούλου καριερίστα; Πόσοι ξεσήκωσαν τον κόσμο και τον παρότρυναν να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει δικαιώματα και ιδανικά και αμέσως μετά προέβαλαν την δικαιολογία τάχα, πως έπραξαν και πήραν το καλύτερο που μπορούσαν; Και πριν αλέκτωρα φωνήσαι, τρις απαρνήση με, χωρίς ενδοιασμό και με περίσσιο θράσος,
Τόσο δέσμιοι στην περάτωση του έργου των, που δεν μπορούν καν να παραιτηθούν, να συνεχίσουν αδέσμευτοι την ζωή των με την οικογένεια, τα παιδιά τους. Όχι, θα συνεχίσουν να το υπηρετούν μέχρις εσχάτων, περιφερόμενοι ως ανδρείκελα και υποχρεωμένοι να χορεύουν όπως και όσο ο ζουρνάς βαράει τον ιερό σκοπό του.
Είναι τόσο εξαρτημένοι από τους εντολείς, που δεν διστάζουν να εξευτελίζονται πλήρως και εντελώς, μια και το ίδιο το πολυπλόκαμο σύστημα, εξουσιάζει και τους ίδιους τους υποστηρικτές των, αφού πρώτα τους έχει πείσει περί της γνησιότητάς των. Χώρια την εγωιστική συμπεριφορά των ψηφοφόρων και την επιμονή των στην πρώτη τους άποψη, που δεν μπορούν να απαρνηθούν την παραδοχή, πως υπήρξαν κάποια κρίσιμη στιγμή τόσο ηλίθιοι! Δεν αφήνουν περιθώρια.
Σε αυτή την λογική εντάσσονται και οι ανάλογες επιλογές των περισσότερων κομμάτων, που όμως έρχονται σε αντίθεση με την λογική, την απλή λογική. Σημασία όμως δεν έχει η λογική, μα η γραμμή των μηχανισμών των κομμάτων, που με την σειρά της γνωρίζει καλύτερα ποια είναι αυτή που εξυπηρετεί τα συμφέροντα που την διατηρούν στην ζωή, άρα και στην επιτηδευμένη δημοσιότητα μοιραία. Τρανή απόδειξη των παραπάνω, η κραυγαλέα υποψηφιότητα του εντελώς ακατάλληλου Αμερικάνου προέδρου, μέχρι την εύρεση κάποιου αντικαταστάτη, αλλά και του αντιπάλου του! Χωρίς ο ψηφοφόρος να έχει άλλη λύση, έτσι λειτουργεί το σύστημα!
Για να περάσουμε στα δικά μας συστημικά κόμματα και τις μη επιλογές του κοινού. Γνωστή η αλλαγή προέδρου, μετά την παραίτηση στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, κάτω από πρωτόγνωρες και επιτήδειες προωθήσεις, κάποιου αγνώστου χωρίς καν ιστορία, παρά με επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις και προθέσεις μόνο, που ψηφίστηκε όμως όλως περιέργως, με σχετική βοήθεια του συστήματος. Ο πρώην δεν προβληματίζεται ακόμα και με προσωπικές αναφορές του νυν προέδρου, απολαμβάνοντας την ενασχόληση με δημόσιες σχέσεις και … εποικοδομητικές συζητήσεις με κάποια πρέπει, έτσι χύμα και αβίαστα, εμπειρικά. Δεν αφήνει περιθώρια.
Στο δε ΠΑΣΟΚ, την μήτρα της κωμωδίας, φαίνεται να το διασκεδάζουν και καλά κάνουν! Πέντε κωμικές υποψηφιότητες βωβού κινηματογράφου, υπαρκτών φαντασμάτων, αστειεύονται ακόμα και για πρωθυπουργία ναι, διεκδικούν να ηγηθούν του τίποτα! Και δήμαρχο διαθέτουν, χωρίς να δέχεται και τα ανάλογα παράπονα! Εδώ κι αν δεν υπάρχουν περιθώρια για το περιθώριο. Τέτοια τα ντράβαλα στην αντιπολίτευση, που Σαμαράς και Καραμανλής απηύδησαν και προσπαθούν μόνοι τους να αντισταθούν στον Μητσοτάκη! Ούτε εδώ αφήνουν περιθώρια.
Μην αφήνοντας περιθώρια στην απαίδευτη ελληνική κοινωνία και αφού την εκπαίδευσαν κατάλληλα κάποια χρόνια, τώρα την παραδίδουν πιο έτοιμη από ποτέ, προσοχή εδώ, σε μια ακροδεξιά επίσης πιο έξυπνη με την σειρά της. Τέτοια που μέχρι να την αντιληφθούν οι αδαείς, δεν θα υπάρχουν περιθώρια, δυστυχώς.