Του Ιωάννη Δαμίγου
Και έφτασε η στιγμή, αναπόφευκτα πια, να παραδεχτούμε πως η ελληνική κοινωνία, που καθόλου δεν διαφέρει από τις άλλες ευρωπαϊκές, είχε και έχει παράδοση σε ακροδεξιές αισθητικές πολιτικής. Με αποδεικτικά στοιχεία, που χρειάζονται μια απλή ανάγνωση, χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες, παρά την δυσκολία ύπαρξης απλής λογικής. Η προσπάθεια δημοσιογράφων με κοινή γραμμή την δικαιολογία της αποχής, δεν πείθει. Γιατί η αποχή σίγουρα δεν αποτελεί απόδειξη διαμαρτυρίας δήθεν, παρά φανερώνει την υποταγή του στον δόγμα του “όλοι ίδιοι είστε”, επομένως και την πλήρη αδιαφορία για την μοίρα του. Άλλωστε η αδιαφορία αποτελεί ίδιον γνώρισμα αυτού του αμόρφωτου λαού.
Οι επιλογές του καταδεικνύουν το ακαταλόγιστο αυτού του ανόητου όχλου δυστυχώς, είναι προκλητικές ενάντια στην λογική. Η πρωτιά του Αυτιά, η είσοδος στο κοινοβούλιο κάποιας ακροδεξιάς ονόματι Λατινοπούλου και η αύξηση ποσοστού του βοηθού γραμματέα του Χριστού, Βελόπουλου, είναι μόνο οι πρόχειρα τελευταίες καταγεγραμμένες επιλογές του. Δεν μπορείς βέβαια να μπεις σε οποιαδήποτε συζήτηση ανάλυσης αυτού, χωρίς να κινδυνέψεις να απωλέσεις την σοβαρότητά σου. Γιατί τελειώνουν οι βιασμοί των λέξεων, χάνονται τα νοήματα και η παράνοια γράφει άπειρα σενάρια, που δεν υπολείπονται των σειρών μυθοπλασίας, που κατακλύζουν τα κανάλια.
Με μια κυβέρνηση στην χειρότερη κατάστασή της, η αντιπολίτευση χάνει αυγά και πασχάλια ηττώμενη κατά κράτος, με την αξιωματική να υπολείπεται των υπερφίαλων δηλώσεων του προέδρου της, που με περίσσιο αμυντικό όμως θράσος αλλά και προβληματισμένο ύφος από το αρνητικό αποτέλεσμα, αντιλαμβάνεται πλέον την επερχόμενη αμφισβήτησή του. Σύντομα πιστεύω θα δημιουργηθούν πρωτοβουλίες από δελφίνους, που θα διεκδικήσουν την ηγεσία με την εύλογη δικαιολογία της διάσωσης του κόμματος μετά από απανωτές συνεχόμενες ήττες. Ο δε άλλος “προοδευτικός” πόλος, ο σοσιαλιστής πρόεδρος, ηττώμενος νίκησε και αυτός, πλατειάζοντας περί άλλων άοσμων άγευστων και άχρωμων δηλώσεων, όπως άλλωστε συνηθίζει. Επίσης θα αντιμετωπίσει ανάλογα προβλήματα αμφισβήτησης. Ελάχιστοι αμφότεροι προς τιμή και δόξα του πρωθυπουργού.
Σίγουρο και αναμενόμενο το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, με την ακροδεξιά να δρέπει τους καρπούς που της επεφύλασσαν ως ανταμοιβή τα αφεντικά των ευρωπαίων υπαλλήλων, που παρέσυραν εντέχνως τους λαούς, εξυπηρετώντας κερδοφόρα υπηρεσίες τρίτων.
Ασφαλές συμπέρασμα, η επικράτηση της ακροδεξιάς σε σύντομο σχετικά διάστημα ανά την Ευρώπη. Με ήπιο και ύπουλο τρόπο κέρδισε χώρο και χρόνο, έτοιμη πια να αναδείξει και να επιβάλει τις πάλαι ποτέ φασιστικές της πολιτικές.
Ασφαλές επίσης συμπέρασμα, που πρέπει να ειπωθεί ευθέως, η ήττα της αριστεράς και το χειρότερο η επίτευξη της απαξίωσής της σε πανευρωπαϊκό. επίπεδο. Εκούσια λοιπόν βαδίζουμε σε γνωστούς ολέθριους δρόμους, και τίποτα δεν προοιωνίζει μια ποθητή κατάληξη ενός φρένου, μιας παύσης. Όλοι και όλα συνεχίζουν επιδιώκοντας το χειρότερο. Κι όλα αυτά με αφορμή τις ευρωεκλογές, οπότε πολύ εύκολα μπορεί να υπολογίσει κανείς αυτό που θα συμβεί στις βουλευτικές εκλογές.